Σταύρος Τάσσος Πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ : "Κάθε αγώνας για την ειρήνη, την κοινωνική απελευθέρωση και την δικαιοσύνη. Είναι ένα φιλί για τη ζωή που αξίζει και δικαιούμαστε να ζούμε."

Τις 8ήμερες Αντιπολεμικές και φιλειρηνικές εκδηλώσεις στη Σαλαμίνα άνοιξε με την ομιλία του, ο Πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ Σταύρος Τάσσος

 Ξεκινώντας τη ομιλία του σημείωσε: 

Το βέβαιο είναι ότι η καλλιτεχνική δημιουργία, όπως κάθε δημιουργία, είναι στενά συνδεδεμένη με την κοινωνική πραγματικότητα και με τις αντιλήψεις κάθε εποχής. 

Όταν όμως ο καλλιτέχνης, παιδί ή ενήλικας, καθόλου, λίγο ή πολύ γνωστός, συμμετέχει ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι, και βιώνει ο ίδιος τις ελπίδες, τους φόβους, τις αγωνίες και τις προσδοκίες της κοινωνίας στην οποία ζει, και τις εκφράζει, ο καθένας με τον τρόπο του, αλλά έχοντας κοινό την τόλμη του απελευθερωτικού οράματος για έναν κόσμο ειρηνικό, χωρίς εκμετάλλευση, αλλά και κάθε μορφή εξευτελισμού ανθρώπου από άνθρωπο, τότε αυτός και το έργο του γίνεται συνεργός, αλλά και πηγή έμπνευσης και φάρος που μας καθοδηγεί στον αγώνα για την ειρήνη, την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση και δικαιοσύνη. Είναι ένα φιλί για τη ζωή που αξίζει και δικαιούμαστε να ζούμε.   

Σήμερα κανένας άνθρωπος, δεν μπορεί να μείνει χωρίς να πάρει θέση για τη γενοκτονία που διαπράττει το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό, την επίθεση Ισραηλινών και Αμερικάνων στο Ιράν και την ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο που επιβάλουν, το σφαγείο της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, αλλά και την άμεση εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Στους ιμπεριαλιστές τόσο η ιμπεριαλιστική ειρήνη, όσο και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος υπηρετούν ένα και μόνο τελικό στόχο. Τη διαφύλαξη και την αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Τι σημαίνει αυτό για τους λαούς;  Αύξηση της εκμετάλλευσης, των ανισοτήτων και της φτώχιας, τον πόλεμο, και την προσφυγιά, τη δυστυχία γι’ αυτούς, που είναι οι συντριπτικά  πολλοί, και παράγουν τον πλούτο, τη χλιδή και τον αμύθητο πλούτο μιας χούφτας παράσιτων που κυβερνούν τον κόσμο, και ιδιοποιούνται, κλέβουν, τον πλούτο από αυτούς που τον παράγουν.

Ότι η ιμπεριαλιστική ειρήνη τους είναι με το πιστόλι στον κρόταφο το αποδεικνύει και η δήλωση των Τραμπ και Νετανιάχιου για την «ειρήνη μέσω δύναμης», με τη δύναμη να προηγείται και να υπερισχύει κάθε έννοιας δίκαιου. Αυτό επέβαλαν στην περίπτωση της σύγκρουσης με το Ιράν, το ίδιο ισχύει και για την εκεχειρία των 60 ημερών, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.

Τελικός στόχος είναι πάντα η κερδοφορία του κεφαλαίου, και ενδιάμεσοι στόχοι η διαιώνιση της ισραηλινής κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών, ο ενταφιασμός του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού για ένα ανεξάρτητο κράτος, και η υπηρέτηση των γενικότερων συμφερόντων του Ισραήλ και των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στην περιοχή.

Η ειρήνη τους προετοιμάζει τον επόμενο πόλεμο, γιατί δεν είναι η πραγματική ειρήνη μεταξύ ισότιμων εταίρων που στηρίζεται στη φιλία, τη συνεργασία, και την αλληλεγγύη των λαών, αλλά η ειρήνη που επιβάλλεται από τους ιμπεριαλιστές, και εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Έτσι, σήμερα έχουμε την ένταση της εκμετάλλευσης, τη φτώχια, και την καταστολή στην περίοδο της ιμπεριαλιστικής ειρήνης, και παράλληλα 56 ενεργές πολεμικές διαμάχες με συνολικά 92 χώρες, μεταξύ των οποίων στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή, στο Σουδάν, στη Λιβύη, στο Κασμίρ, οι περισσότερες από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Αυτό είναι το δίκιο των ιμπεριαλιστών. Απέναντι του είναι το δίκιο των λαών. Εμείς, οι λαοί, θέλουμε  την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για  να είναι όλοι ευτυχισμένοι. Εμείς, όπως έλεγε ο Μπρεχτ για το γερμανικό λαό, δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποιος λαός που είναι καλύτερος ή χειρότερος από οποιοδήποτε άλλο λαό, και γιαυτό δικαιούται περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο λαό. 

Σήμερα ο ανταγωνισμός επικεντρώνεται ανάμεσα στο ευρωατλαντικό μπλοκ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.ά., και το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό μπλοκ Κίνα, Ρωσία κ.ά. Δεν λείπουν βέβαια και οι ανταγωνισμοί μεταξύ συμμάχων αφού είναι γνωστό ότι το κάθε ιμπεριαλιστικό κράτος, αλλά και ο κάθε μεμονωμένος καπιταλιστής,  ενδιαφέρεται για τα δικά του συμφέροντα. Γι’ αυτό σύμμαχοι και αντίπαλοι εναλλάσσονται αναλόγως, αφού όπως οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές λένε, και με τις πράξεις τους το αποδεικνύουν, δεν υπάρχουν αρχές και αξίες παρά μόνο συμφέροντα. Όσες δε φορές επικαλούνται τις αρχές και τις αξίες, το κάνουν υποκριτικά για να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα που διαπράττουν.

ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, και ο εγκληματίας πολέμου Νετανιάχου, υποκρίνονται όταν επικαλούνται το δικαίωμα στην αυτοάμυνα για να δικαιολογήσουν τη γενοκτονία που διαπράττει το κράτος κατακτητής και δολοφόνος του Ισραήλ, εδώ και 77 χρόνια, ενάντια στον παλαιστινιακό λαό. Και σαν να μη φθάνει αυτό το έγκλημα τους το ονομάζουν νίκη του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα.

Συνεχίζοντας εθεσε το ερώτημα: 

Ποιος είναι ο πολιτισμός τους;

Να μετατρέπουν σε τόπους εκτέλεσης, μέχρι τώρα 800 ανθρώπων, τα «κέντρα διανομής βοήθειας» στους λιμοκτονούντες της Γάζας.

Να έχουν δολοφονήσει πάνω από 150.000 ανθρώπους, στα 77 χρόνια κατοχής. 58.000 έχουν σκοτωθεί και 138.000 έχουν τραυματισθεί από τον Οκτώβριο του 2023, μέχρι σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι παιδιά, γυναίκες, και ηλικιωμένοι.

Μέχρι το 2023 να έχουν κατεδαφίσει πάνω από 170.000 σπίτια και εκριζώσει πάνω από 800.000 ελαιόδεντρα.

Από τον Οκτώβριο του 2023 να έχουν ισοπεδώσει σχεδόν όλα τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τα σπίτια στη Γάζα.

Να έχουν διώξει  από τη γη τους 6.000.000 ανθρώπους.

Να έχουν 10.000 πολιτικούς κρατούμενους, στα ισραηλινά κάτεργα, από τους οποίους περίπου 200 είναι ανήλικα παιδιά και το 1/3 παραμένουν προφυλακισμένοι, χωρίς να τους έχει αποδοθεί καμιά κατηγορία, ενώ τάχα κόπτονται  για τους Ισραηλινούς ομήρους.

Να έχουν 750.000 παράνομους έποικους στη Δυτική όχθη.

Καθημερινά να σκοτώνουν, να εξευτελίζουν και να αντιμετωπίζουν τους Παλαιστίνιους σαν υπανθρώπους.

Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της βαρβαρότητας, τότε ποιος είναι.

Όμως για το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, και την ΕΕ βαρβαρότητα είναι η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού, και ο αγώνας του για τη λευτεριά του.  Και αντιστρέφοντας την πραγματικότητα έχουν μάλιστα φθάσει στο σημείο ο με τη βούλα εγκληματίας πολέμου Νετανιάχου να προτείνει τον σφαγέα Τραμπ για ...Νόμπελ Ειρήνης.

Κατ’ αυτούς το Ιράν δεν δικαιούται να έχει πυρηνικά όπλα, ενώ το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ δικαιούται να έχει. Εδώ και δυο δεκαετίες, πριν από κάθε επίθεση ή κύρωση σε βάρος του Ιράν, ο Νετανιάχου και το Ισραήλ ισχυρίζονται ότι είναι θέμα μηνών, εβδομάδων, ή και ημερών (!) να αποκτήσει το Ιράν πυρηνικά όπλα! Από τη δεκαετία του 1960 το Ισραήλ είναι ανεπίσημα πυρηνική δύναμη, διαθέτει πυρηνικές κεφαλές, λειτουργεί εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικού υλικού και αρνήθηκε να υπογράψει τη Συνθήκη Μη Διάδοσης Πυρηνικών Όπλων!

Ας θυμίσουμε δε, επειδή και ο Τραμπ μας το θύμισε, ότι οι ΗΠΑ είναι η πρώτη και η μόνη χώρα που χρησιμοποίησε πυρηνικά όπλα, με 300.000 θύματα, όχι για να λήξει ένα πόλεμο, όπως ισχυρίζεται, αλλά για να προβάλει τη δύναμή της απέναντι στη Σοβιετική Ένωση και το ανερχόμενο λαϊκό κίνημα.  

Καταδικάζουν, την οπωσδήποτε καταδικαστέα, εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία επειδή παραβιάζει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, αλλά η εισβολή και η καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας, της Παλαιστίνης ονομάζεται προστασία της δημοκρατίας απέναντι στα αυταρχικά καθεστώτα και στην τρομοκρατία. Η δε επίθεση στο Ιράκ έγινε επειδή τάχα κατείχε χημικά όπλα, που όμως ποτέ δεν βρέθηκαν.

Ισχυρίζονται ότι πολεμούν τους τζιχαντιστές τρομοκράτες. Όμως αυτοί τους έχουν εκπαιδεύσει, χρηματοδοτήσει και εξοπλίσει όταν υπηρετούσαν τα συμφέροντα τους. Μετά τους έχουν καταδικάσει και επικηρύξει επειδή έπαψαν να τα υπηρετούν. Τελικά ο κύκλος κλείνει από εκεί που άρχισε και τους κάνουν προνομιακούς συνομιλητές και συμμάχους, όπως έκαναν με τον αιματοβαμμένο τζιχαντιστή Αλ Σάρα, τον οποίο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ αποκάλεσε «νέο, ελκυστικό, σκληρό τύπο, μαχητή, με πολύ δυνατό παρελθόν...», διαγράφοντας τα προηγούμενα εγκλήματά του, και εκθειάζοντας τον αφού τώρα μπορεί να κάνει εμπορικές συμφωνίες μ’ αυτόν.

Ο δε Νετανιάχου, παραδέχθηκε πριν λίγες μέρες ότι το κράτος του χρηματοδοτεί και εξοπλίζει και ένοπλες συμμορίες τζιχαντιστών στη Γάζα για να αντιμετωπίσει τη Χαμάς.

Ο κυνισμός σε όλο του μεγαλείο, γιατί πάνω από αρχές και αξίες είναι η επιχειρηματική δραστηριότητα που φέρνει κέρδη, και  ο πόλεμος αλλά και η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού είναι μια άλλη μεγάλη μπίζνα.

Σύμφωνα με τη Φραντζέσκα Αλμπανέζε, Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, 48 εταιρείες και ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων των Lockheed Martin, Amazon, IBM, Caterpillar, Microsoft, MIT, μαζί με τράπεζες και χρηματοπιστωτικές εταιρείες όπως η Blackrock, ασφαλιστικές εταιρείες, εταιρείες ακινήτων και «φιλανθρωπικά» ιδρύματα, τα οποία, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο, κερδίζουν δισεκατομμύρια από την κατοχή και τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Παρέχουν στο Ισραήλ τα όπλα και τον μηχανολογικό εξοπλισμό που απαιτούνται πρώτα από όλα για τον πόλεμο, αλλά και για την καταστροφή σπιτιών, σχολείων, νοσοκομείων, χώρων αναψυχής και λατρείας, μέσων διαβίωσης και παραγωγικών περιουσιακών στοιχείων, όπως ελαιώνες και οπωρώνες.

Η ίδια δήλωσε ότι «το Ισραήλ έχει διαπράξει γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου». Για αυτό το λόγο ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, ανακοίνωσε την επιβολή κυρώσεων στην Αλμπανέζε, ισχυριζόμενος ότι το έργο της οδήγησε σε «παράνομες διώξεις Ισραηλινών» στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC)!!! Γκεμπελίσκοι…  

Τραμπ και Νετανιάχου θέλουν να διώξουν τους παλαιστίνιους από τη γη τους, και να την μετατρέψουν σε Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής, ώστε αυτοί και οι όμοιοι τους να κτίσουν τα θέρετρά τους πάνω στους τάφους των παλαιστινίων. Γι’ αυτούς τρομοκράτης είναι ο ανυπότακτος παλαιστινιακός λαός, αλλά και ο κάθε λαός που αντιστέκεται στα σχέδια και τις πράξεις τους.

Τα θύματα τόσο της ιμπεριαλιστικής ειρήνης όσο και του ιμπεριαλιστικού πολέμου τα αντιμετωπίζουν με επιχειρηματικά κριτήρια. Παίρνουν μόνο όσους χρειάζονται σαν φτηνά εργατικά χέρια, και τους υπόλοιπους τους περιμένουν τα push backs και ο υγρός τάφος, και για όσους περάσουν η καταστολή, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η φυλακή, η επιστροφή στην κόλαση του πολέμου και της εξαθλίωσης, και …οι αλιγάτορες.

Όπως γράφει η Τάνια Γεωργιοπούλου, αρθρογράφος της Καθημερινής, σχετικά με τις συνθήκες κράτησης «Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που εργάζονται στις δομές φιλοξενίας, το φαγητό φτάνει μια φορά την ημέρα για όλη τη μέρα και είναι εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας ή και χαλασμένο οπότε καταλήγει στα σκουπίδια, από όπου όμως κάποιοι το ανασύρουν γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή.» Αυτό είναι το ξενοδοχειακό μενού που δίνεται κάθε μέρα, σύμφωνα με το ρατσιστή υπουργό Θανάση Πλεύρη και την παρέα του, και όχι μόνο, γιαυτό θέλει να το κάνει ακόμα χειρότερο. Σα δεν ντρεπόσαστε, αλλά ποιος έχει τσίπα για να ντρέπεται.

Το υπόβαθρο της της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης που πληρώνουν οι λαοί και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου από την Ερυθρά Θάλασσα έως τον Ινδο-Ειρηνικό βρίσκεται στον ανταγωνισμό του ευρωατλαντικού μπλοκ με επικεφαλής τις ΗΠΑ, και του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού μπλοκ, με επικεφαλής την Κίνα.

Βρίσκεται στο λυσσαλέο ανταγωνισμό για τις σφαίρες επιρροής, τους ενεργειακούς πόρους, και τους δρόμους μεταφοράς, θαλάσσιων και χερσαίων, ενέργειας και εμπορευμάτων, όπως είναι ο Οικονομικός Διάδρομος Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης (IMEC) ο οποίος από Ινδία μέσω ΕΑΕ, Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας, και Ισραήλ (Χάιφας) θα φθάνει στον Πειραιά, σε αντιπαράθεση με τον Κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού». Βρίσκεται στις συμφωνίες του Αβραάμ, μεταξύ του Ισραήλ και Αραβικών χωρών. Βρίσκεται στο κουβάρι συμμαχιών και των εχθροτήτων για τον έλεγχο της εμπορικής και οικονομικής δραστηριότητας.

Η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και όλα τα κόμματα του ευρωατλαντισμού, σαν έτοιμοι από καιρό, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το πάρτι του θανάτου, αφού «ανήκομε στη δύση», και ΗΠΑ και Ισραήλ είναι στρατηγικοί εταίροι μας, με τους οποίους συνεργαζόμαστε πολιτικά, οικονομικά, και στρατιωτικά.

Το ΝΑΤΟ, του κατά Ρούτε daddy-πατερούλη Τραμπ, αποφάσισε το 5% του ΑΕΠ κάθε κράτους-μέλους – υπερδιπλάσιο από το ήδη απαράδεκτο 2%, να διατίθεται για πολεμικές δαπάνες, που στοχεύουν άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Ο δε πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης, με υπερηφάνεια δήλωσε ότι η Ελλάδα ήδη διαθέτει πάνω από το 3% του ΑΕΠ για πολεμικές δαπάνες, και πάνω από 25 δις ευρώ μέσα σε μια 5ετία σε εξοπλιστικά προγράμματα, που βέβαια καμιά σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας, αλλά εξυπηρετούν τις επιθετικές ανάγκες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πολεμικές δαπάνες που αυξάνουν την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, και στερούν πόρους από την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, την πολιτική προστασία, τους μισθούς, τις συντάξεις.

Τη ταύτιση με το ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων την ονομάζουν «εθνικό συμφέρον» και ζητούν από τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο να την ανεχθούν, αλλά και να τη στηρίξουν.

Όμως, τι σχέση έχουν με την άμυνα της χώρας η αποστολή όπλων και πυρομαχικών στην Ουκρανία, συστοιχίας πυραύλων patriot στη Σαουδική Αραβία, φρεγατών στον Περσικό Κόλπο, η χρησιμοποίηση της Σούδας για τον ανεφοδιασμό των πλοίων του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού που συμμετείχαν σε επιχειρήσεις αναχαίτισης ιρανικών πυραύλων πάνω από το Ισραήλ, αλλά και για τη στάθμευση των ιπτάμενων τάνκερ που ανεφοδίασαν τα αμερικανικά βομβαρδιστικά καθ' οδόν προς το Ιράν; Καμιά, υπηρετούν μόνο το ρόλο του πρωτοπαλίκαρου στην εφαρμογή των αποφάσεων της λυκοσυμμαχίας, για να προστατευθούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης στο όνομα της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της.

Είναι φανερό ότι η Ελλάδα έχει γίνει κρίσιμος κόμβος στα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, και ΕΕ, και αυτό αυξάνει τους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής, αλλά και για το ελληνικό λαό.  

Το παραμύθι ότι εξοπλιζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία είναι τόσο αληθινό όσο είναι ότι η κυβέρνηση υπερασπίζεται τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Όλα τα αστικά κόμματα στηρίζουν αυτή την πορεία. Ας θυμηθούμε τον «διαβολικά καλό Τραμπ» του Τσίπρα, και το «ΝΑΤΟ ιερή συμμαχία» του Κασσελάκη. Χειροκροτούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και έχουν βαριές ευθύνες για τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο ενάντια στους λαούς της περιοχής, αλλά και σε μαγνήτη αντιποίνων με όλες τις βάσεις του θανάτου. Τη Σούδα στο νότο ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής. Την Αλεξανδρούπολη στο βορά ενάντια στη Ρωσία.

Στη Σαλαμίνα βρίσκεται ο Ναύσταθμος από όπου φεύγουν οι φρεγάτες για τον περσικό κόλπο. Πολλά στελέχη αρνούνται να συμμετάσχουν επειδή συνειδητοποιούν τον κίνδυνο, αλλά και το άδικο αυτών των αποστολών, που βρίσκονται εκεί όχι για την άμυνα της χώρας αλλά για τα κέρδη των εφοπλιστών.

Η Σαλαμίνα όμως είναι περιτριγυρισμένη και από ένα ευρύτερο σύμπλεγμα υποδομών. Τα Ναυπηγεία  Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, τα Διαλυστήρια πετρελαίων των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο και την Ελευσίνα, αποθήκες καυσίμων στο Πέραμα και στο Μεγάλο Πεύκο, το Λιμάνι της COSCO, ο σταθμός Φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα, το Διαμετακομιστικό  σιδηροδρομικό Κέντρο Ασπρόπ

υργου, το εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Κερατσίνι, οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις και αεροδρόμια (Ελευσίνα και Πάχη)  και δεκάδες άλλες υποδομές θα είναι  στόχος σε περίπτωση εμπλοκής της χώρας.

Η Επιτροπή Ειρήνης Σαλαμίνας, το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας – ΕΕΤΕ, και άλλοι συνεργαζόμενοι φορείς, με τη δράση και τις πολύμορφες παρεμβάσεις τους, όπως το αντιπολεμικό, φιλειρηνικό, και πολιτιστικό 8ήμερο με πληθώρα εκδηλώσεων που ξεκινάει σήμερα, έχει συμβάλλει αποφασιστικά στο να συνειδητοποιηθεί αυτός ο κίνδυνος από το λαό της Σαλαμίνας, και για να μην γίνει η Σαλαμίνα και η γύρω περιοχή ορμητήριο πολέμου, αλλά και στόχος αντιποίνων.

Η συνεκμετάλλευση και η συγκυριαρχία με την Τουρκία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο που προωθείται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, και την ΕΕ, είναι προς όφελος των ενεργειακών και άλλων ομίλων, και σε βάρος της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Η δε συνομοσπονδιακή λύση, «δύο συνιστώντων κρατών» δεν έχει σχέση με τις βασικές θέσεις για μια και μόνη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς κατοχικά και κάθε είδους ξένα στρατεύματα και βάσεις, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με τον λαό κυρίαρχο.

Εμείς η ΕΕΔΥΕ, το Ελληνικό Αντιπολεμικό Αντιιμπεριαλιστικό Κίνημα Ειρήνης, όσο υπάρχουν φτώχια, εκμετάλλευση, πόλεμοι και προσφυγιά, θα είμαστε στους δρόμους μαζί με τους λαούς, το εργατικό και λαϊκό κίνημα, τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Και η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι αυτή που συμφέρει τους λαούς, και υπηρετεί το δίκιο τους.

Δεν επιλέγουμε στρατόπεδο ληστών.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τη φωνή των Παλαιστινίων, και εκατομμύριων διαδηλωτών σε όλο τον κόσμο, αμερικανοεβραίων και ισραηλιτών, που καταδικάζουν το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, και απαιτούν «λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους λαούς του Ιράν, της Υεμένης, της Συρίας, του Λιβάνου, αλλά και στον ισραηλινό λαό, που και αυτός υποφέρει από την εγκληματική κυβέρνηση της χώρας του, που τον σέρνει σ' αυτόν τον άδικο και ασταμάτητο πόλεμο με άλλους λαούς της περιοχής, μετατρέποντάς τον σε θύτη και ταυτόχρονα σε θύμα.

Στηρίζουμε τον αγώνα του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ισραήλ που κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, απειλές και διώξεις στηρίζει τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ανεξάρτητο κράτος.

Απαιτούμε από την κυβέρνηση

·        Να σταματήσει κάθε οικονομική – πολιτική – στρατιωτική συνεργασία με το κράτος – κατακτητή και δολοφόνο του Ισραήλ.

·        Να απεμπλακεί η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

·        Να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και υποδομές, που είναι εφαλτήριο πολέμων και στοχοποιούν τον λαό μας.

·        Να επιστρέψουν όλα τα τμήματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων σε διάφορες ιμπεριαλιστικές αποστολές.

·        Ανεξάρτητο, βιώσιμο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ, επιστροφή των προσφύγων, και απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.

·        Να προχωρήσει στην αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, στη βάση της ομόφωνης απόφασης της ελληνικής Βουλής του 2015.

·        Να σταματήσουν οι διώξεις σε βάρος των στρατευμένων που εκφράζουν την αντίθεση τους στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Είναι μακρύς ο δρόμος, αλλά με αισιοδοξία και δύναμη προχωράμε και εντείνουμε την πάλη, μαζί με το λαό και το λαϊκό κίνημα, για την πραγματική ειρήνη και για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Στο τέλος είναι η ειρήνη, ο πολιτισμός και οι λαοί που θα κερδίσουν γιατί έχουν το δίκιο με το μέρος τους.