Οι προηγούμενοι ομιλητές, εκπρόσωποι των σωματείων και των φορέων διατύπωσαν με σαφήνεια, το τι και το πως ζει ο κόσμος σήμερα. Τι ζει μέσα στα εργοστάσια, στις δημόσιες υπηρεσίες, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, οπότε, θα ήταν υπερβολή να επαναλάβω τις ίδιες λεπτομέρειες.
Εχει όμως ενδιαφέρον όμως να αναφερθώ για την εργατική πρωτομαγιά
που γιορτάζουμε σήμερα , από μια άλλη πλευρά, η οποία εχει δυο χαρακτηριστικά.
Η μία είναι η φετινή εργατική πρωτομαγιά φέρνει στο φως του
ταξικού φάρου του νησιού, μετα από 81 χρονια, έναν από τις ποιο σημαντικές προσωπικότητας
του εργατικού ταξικού κινήματος, όχι μόνο της Σαλαμίνας, αλλά και γενικότερα
του Πειραιά, το Γιώργη Παπαμιχαήλ, ο οποίος, έδωσε την ζωή του, αταλάντευτα με τους
αλύγιστους της ταξικής πάλης και εκτελέστηκε με τους 200 της Καισαριανής.
Αυτή η μεγάλη πρωτοβουλία, οφείλεται κυρίως στα σωματεία και
τους φορείς που διοργάνωσαν τις τριήμερες εκδηλώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς προς
τιμή του στη Σαλαμίνα και επιτρέψτε μου να τους αναφέρω, όπως το Σωματείο
Συνταξιούχων, των Καθαριστριών, του Συλλόγου των Δασκάλων, της ΕΛΜΕ Πειραιά, του
Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, της Λαογραφικής Στέγης, της Ομοσπονδίας
Εξωραϊστικών Συλλόγων, του Συλλόγου Εικαστικών Ιωάννης Σπηλιόπουλος, της Εταιρείας
Αστρονομίας και διαστήματος Σαλαμίνας και φυσικά η Επιτροπή Ειρήνης Σαλαμίνας, τα οποία σηματοδότησαν το πολιτικο και
κοινωνικό πλαίσιο της εργατικής πρωτομαγιάς.
Από την άλλη πλευρά οι εκδηλώσεις είναι φυσική συνέχεια των πρωτοβουλιών
που εχει πάρει από τον περασμένο Νοέμβριο η Επιτροπή Ειρήνης Σαλαμίνας, να διευρύνει
το φιλειρηνικό μέτωπο μαζί και με άλλους
φορείς και φαίνεται πως υπάρχουν διεργασίες και το ερώτημα είναι, γιατί υπάρχουν φιλειρηνικές διαθέσεις
και διεργασίες;. Γιατί υπάρχει αυτό το άνοιγμα που βρίσκουμε – ανιχνεύουμε ανοικτές
πόρτες;, Γιατί απλά ο αγώνας για την Ειρήνη, θα επιβεβαίωση τον αγώνα για την
ίδια την ζωή. Γιατί δεν υπάρχει κανενα κύτταρο της ανθρώπινης υπόστασης που να
μην την ακουμπάει.
Όταν ρίχνουν τα λεφτά για τον πόλεμο, φεύγουν τα λεφτά από την ζωή, είτε αυτά λέγονται τρόφιμα,
είτε λέγονται σπουδές, είτε λέγονται υγεία, είτε λέγεται περιβάλλον και βάλτε
ότι άλλο εσείς θέλετε. Αρα λοιπόν ο αγώνας για την Ειρήνη, είναι πολιτικο,
ταξικο θέμα για την κοινωνία και τα λαό μας και οφείλουμε να υψώσουμε ενα φιλειρηνικό
αντιπολεμικό μέτωπο.
Ζούμε εδώ, σε ένα τόπο, οπου οι φρεγάτες, φεύγουν η μία πισω
από την άλλη. Έφυγε και η Τέταρτη (σ.σ η ΥΔΡΑ) πριν μια εβδομάδα. Το Εργατικό Κέντρο
Πειραιά και οι Επιτροπές Ειρήνης Σαλαμίνας και των Δήμων του Πειραιά, εκπρόσωποι
φορέων, βρεθήκαμε στην Πύλη του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, την Δευτέρα, όχι για να την
αποχαιρετίσουμε λέγοντας της καλό βόλι, αλλά διαμαρτυρόμενοι, γιατί αυτό που συμβαίνει
με την εμπλοκή της χώρας μας σε πολέμους πανελλαδικά, είναι ένα έγκλημα. Θα
έλεγα πως από τους 4.000 κατοίκους έχουν με τον ένα ή την άλλο τρόπο σχέση με τις
Ένοπλες δυνάμεις. Πιθανά να έχουν συγγενείς,
το λιγότερο 500 στελεχών του ΠΝ σε συμμέτοχες πολεμικών εμπλοκών!
Για μας, η εμπλοκή της χώ
ρας σε πολέμους, είναι θέμα αγώνας πρώτης
γραμμής.
Η Επιτροπή Ειρήνης Σαλαμίνας, τα σωματεία, τους φορείς του
νησιού, καλούν την κυβέρνηση να φέρει πίσω στην Ελλάδα όλο το ανθρώπινο
δυναμικού των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, ασφαλές και υγιή στις οικογένειες τους.
Δεν εχει κανένα συμφέρον ο λαός μας και κανένα λόγο να υπηρετούν ξένα συμφέροντα.
Γρήγορα να γυρίσουν στα σπίτια τους.
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά
Καμία θυσία για τα κέρδη των γερακιών του πολέμου!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αφείστε το σχόλιο σας